?تو مهربان ترین مخلوق روی زمینی?
?ما را ببخش
که محتاج بخشش توایم
ببخش که گناهمان سنگین است
به اندازۀ گناه همۀ خلائق.
?ما را ببخش
گناه ما
دور کردن گناهکاران از توست.
طوری تو را نشان مردم دادیم
که هر کسی آلودۀ گناه بود
از سایۀ تو هم فرار کرد.
?ما به مهربان بودن خدای تو
ایمان نیاوردیم
معنای فرار کردن از خدای تو به سوی خدای تو را هم نفهمیدیم
این شد که مهربانی تو در باورمان نگنجید.
تو را به همراه شمشیر قهرت
نشان مردم دادیم
و نگذاشتیم آغوش مِهر تو را کسی ببینند.
گناهی از این سنگین‌تر هم هست؟
?ما را ببخش
که اگر نبخشی
در آتش قهر خدا
همسایۀ ابوجهل‌ها و ابولهب‌ها می‌شویم.
?ما خودمان هم
از «تو»یی که به مردم نشان داده‌ایم می‌ترسیم
و اگر با زبانمان شعر
آمدنت را زمزمه می‌کنیم
در دل آرزویی برای آمدنت نداریم
ما را ببخش
که وقتی جمعه‌ای می‌آید و صدای آمدنت نمی‌آید
نفس راحتی می‌کشیم تا جمعۀ دیگر.
?ما را ببخش
ما از تو می‌ترسیم.
تو وحشتناکی برای ما.
دلمان آرامِ آمدنت نیست.
ما از آمدنت می‌ترسیم.
?راستش ما نقشی که از مهربانی
در ذهن خویش کشیده‌ایم
حتّی شبیه مهربانی‌های تو و خدای تو نیست.
باورمان نمی‌شود این اندازه از مهربانی را.
چه کنیم؟
?از یک سو می‌رویم، به انکار می‌رسیم
از دست انکار که می‌گریزیم
گرفتار تردید می‌شویم.
انکار و تردید قصد ندارند دست از سرمان بردارند.
یعنی تو و خدای تو این قدر مهربانید؟
چرا ما باورمان نمی‌شود؟
?اگر مهربانی تو و خدایت را
این گونه که هست باور کنیم
آن وقت نام خودمان را چه بگذاریم؟
بندۀ خدا؟
کدام بنده؟
بنده‌ای که رنگی از خدای خویش ندارد؟
شیعۀ تو؟
کدام شیعه؟
شیعه مگر بی‌نشان تو شیعه می‌شود؟
?حالا فرض کن از بند انکار و تردید رها شدیم
و یقین کردیم که تو و خدای تو
این قدرها مهربانید
حالا باید با این بحران هویت چه کنیم؟
?ما تا همین امروز
خودمان را بندۀ خدا و شیعۀ دو آتشۀ تو می‌دانستیم
حالا خدا را که این طور به ما می‌شناسانی
باید چه بنامیم خودمان را؟
?می‌بینی ؟
از هر طرف که می‌رویم
سرمان می‌خورد به سنگ؟
حالا تو به بگو چه کار کنیم؟
?آقا!
ما را ببر روی منبر آسمان
تا از آن جا برای همۀ مردم دنیا حرف بزنیم
و بگوییم که تو مهربانترین مخلوق روی زمینی
و خدای تو مهربانترین
و بگوییم که ما توبه کرده‌ایم
از هر نقشی که تا کنون از تو و خدای تو کشیده‌ایم.
می‌خواهیم به همه بگوییم
که مهربانی تو به قدری است
که گرگ را سگ گلّه می‌کند
و نیش مار را نوش دارو
و به قدری زیاد
که شیر را خادم جنگل می‌کند
و عقاب را مرکب خرگوش‌ها.
با مهربانی تو
سنگ نشان نرمی و لطافت می‌شود
و روباه، نمادی از صداقت و یک‌رنگی.
?می‌خواهیم توبه کنیم
از نقش وحشتی که از تو کشیدیم برای این و آن.
باید جار بزنیم اشتباه بودن این نقش جاهلانه را.
کمکمان کن تا توبه کنیم آقا!
به گمانم اگر توبه کنیم از «تو»یی که نشان مردم دادیم
آرام آرام راه بازگشت به تو برایمان باز می‌شود
هم از دست انکار خلاص خواهیم شد
و هم از دام تردید نجات می‌یابیم.
?بحران هویتمان را هم می‌سپاریم به تو.
ما یک قدم که برمی‌داریم
تو ده‌ها قدم برمی‌داری.
این توبه از من
اصلاح هویّتمان از تو.
مرا بندۀ خدایت کن
تا شیعۀ دوآتشۀ تو باشم.
من از این سردی خسته‌ام آقا!
#بهانه_بودن
#درس
#محسن_عباسی_ولدی
انسان یک قالب بشری دارد-که همه در آن یکسانند. ولی بر حسب باطن نه تنها هیچ دو فردی یکسان نیستند حتی یک فرد دو لحظه یکسانی ندارد!
?دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی ?
? باور به یاری و نصرت خداوند ?
?? یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ ینْصُرْکمْ وَ یثَبِّتْ أَقْدامَکمْ ??
ای کسانی که ایمان آورده اید، اگر خدا را یاری کنید یاریتان می کند و گام هایتان را استوار می دارد.
? توضیح و پیام ها ?
?این آیه مؤمنین را تحریک می کند به جهاد، و وعده نصرتشان می دهد، در صورتی که خدا را نصرت دهند. و منظور از” نصرت دادن به خدا” جهاد در راه خدا و تنها به منظور تایید دین او و اعلای کلمه حق است، نه اینکه جهاد کنند تا در زمین سروری نمایند، و یا غنیمت به چنگ آرند، و یا شجاعت و هنر خود را نشان دهند. و مراد از اینکه فرمود:” خدا هم شما را یاری می کند” این است که اسباب غلبه بر دشمن را برایتان فراهم می سازد.
?لازمه ایمان، اقدام عملی در جهت نشر و گسترش دین الهی است.
?جهاد با کفّار محارب، یکی از مصادیق یاری دین خداوند است.
?هرکس با فکر، زبان و عمل خویش، دین اسلام را یاری کند، خداوند نیز او را حمایت می کند.
?دریافت الطاف الهی، به تلاش انسان بستگی دارد.
?منبع: تقسیر المیزان، ج18، ص 346، تفسیر نور، ج9، ص 67،
☀️سوره محمد، آیه 7 ☀️
#نصرت_خداوند #آیه #قرآن
??
#پاییز عزم رفتن دارد
می‌شنوی صدای سرد #زمستان را…؟
??♥️?
#آخرین_روزهای_پاییز|
#عکس_نوشته
استاد انصاریان
امین و راز نگه دار باش!
? ?هدف از آفرینش، رشد معنوی انسان ??
?? و هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیامٍ وَ کانَ عَرْشُهُ عَلَی الْماءِ لِیبْلُوَکمْ أَیکمْ أَحْسَنُ عَمَلًا ??
او کسی است که آسمان ها و زمین را در شش روز(دوران) آفرید و عرش(حکومت) او بر آب قرار داشت، تا شما را بیازماید که کدام یک نیکوکارترید
?نکته ها ?
? آفرینش برای آزمایش است.
? آزمایش، برای جدا کردن خوبان از بدان است.
? امام صادق علیه السلام می فرماید: حُسن عمل، یعنی عملِ همراه علم، اخلاص و تقوی، نه عمل زیاد.
?پیامها ?
1- توجّه به این که «آن چه داریم رزق الهی است نه ملک ما» بخشش را آسان می کند.هدف از آفرینش همۀ موجودات، رشد معنوی واختیاری انسان بوده است.
2- کیفیت عمل مهم است، نه کمیت آن.
3- آسمان و زمین برای کار نیک آفریده شده، نه برای کامیابی و لذّت طلبی و غافل بودن.
?منبع: تفسیر نور، ج 4، ص23-تفسیر مجمعالبیان-تفسیر نمونه، ج9، ص 24
☀️سوره هود، آیه 7☀️
#هدف #آفرینش #رشد #تکامل
