🔴 باغ #شهادت

استاد علی صفایی حائری
در باغ شهادت تو
مرگ را دیدم که بار زندگى آورده بود.
دست‏هاى تو، باغبان‏ هاى خوب زندگى هستند
و خونت را چه بگویم، که روح زندگى و یا زندگانى روح است.

آنقدر مى ‏دانم هر روز صبح فرشته‏ ها از چشمه‏ ى خون تو وضو مى ‏گیرند.
تا نماز عشق را که تو ناتمامش گذاشتى به «سلامى» برسانند.
اما در قیام مى ‏شکنند
در رکوع خون از مژه مى‏ گشایند
در سجود به خون مى ‏نشینند
برخیز اى شهید
این نماز شکسته را، تو خود به سلامى برسان.
حتى فرشته ‏ها در نماز خون تو، مغروقند.

برخیز اى شهید
محراب در انتظار سلام توست.

و ستاره‏ ها مى‏ خواهند. در اشک سفید تو خود را بیابند.

و خدا مى‏ خواهد در قیام تو، قیامت را
و در خون سبز تو تمامیت را به فرشته ‏ها، نشان بدهد.

و فرشته ‏ها مى ‏خواهند با صداى اشک تو راهشان را نشانه بگذارند.

و در بزم خدا، با سکوت تو، سرودى را بخوانند
که من هم هر روز صبح از زبان این نرگس ‏هاى مست، بتوانم بشنوم.

و با سکوت و نگاهم بتوانم بگویم‏
و با روح سبز تو بتوانم، زندگى کنم‏
وقتى که زندگى در خون سبز تو
و مرگ در زندگانى من خانه مى‏ کند،
من سکوت را با صداى تو مى‏ شکنم‏
و فریاد را در سکوت تو مى‏ خوانم‏
تو راز استقامت مایى‏
تو روح اقتدار خدایى‏
1360/8/26
📚 و با او با نگاه فریاد می کردیم(مجموعه اشعار استاد)، ص 162