ترس از مرگ
⭕️ ترس از مرگ
🔶انسانی که به یاد #معاد خود باشد، با کسب #حلال، مشکل مردم را حلّ و مال پاکی فراهم و مقداری از آن را صرف خود و عایله می کند، و بقیّه را نیز در راه #خدا، صرف می کند.
🔶 در مقابل کسی که از جامعه #منزوی و از خدمت به امّت شانه تهی کرده و پیوسته در کناری مشغول #عبادت است، به یاد #مرگ نیست و گرنه کار می‌کرد. انزوای از خلق و اشتغال به عبادت ظاهری در مراکز عبادی و #بیکار بودن و روزی خود را از دست مردم گرفتن، فراموش کردن مرگ است.
🔶#امام_صادق (علیه السّلام) در باره مردی که در خانه به عبادت پرداخته بود پرسیدند: زندگی‌او را چه کسی تأمین می‌کند؟ عرض کردند: دوستان او.
♦️فرمود: به خدا سوگند کسانی که #هزینه زندگی او را تأمین میکنند از او عابدترند: «إنّه سئل عن رجل فقیل: أصابته الحاجة. قال: فما یصنع الیوم؟ قیل: فی البیت یعبد ربّه، فقال: فمن أین قوته؟ قیل: من عند بعض إخوانه، فقال (علیه السلام): والله، الّذی یقوته أشدّ عبادة منه»[1].
🔶 اگر مرگ، خوب #تفسیر شود ما از آن نمی‌ترسیم، ولی چون بُعد منفی مرگ برای ما معنا شده، می‌پنداریم که باید از مرگ ترسید؛ در حالی که چه ما بترسیم و چه نترسیم مرگ #قطعی است. نه ترس ما از مرگ، آن را از ما #دور و نه اشتیاق ما به آن، آن را به ما #نزدیک می‌کند:
🔶 (هُوَ الَّذی خلقکُم من طینٍ ثمّ قضی أجَلاً وَأجلٌ مَسمًّی عنده)[2]، (وما تَدری نفسٌ بِأیّ أرض تَموت)[3]؛ کسی نمی‌داند در چه زمین و یا در چه زمینه‌ای می‌میرد. پس چه بهتر که مشتاق مرگ باشیم و از آن نترسیم؛ زیرا امری #یقینی است.
🔶 امیرالمؤمنین (علیه‌السّلام) می‌فرماید: «واعلموا أنَّ ملاحظ المنیّة نحوکم دانیَة وکأنّکم بمخالبها وقد نشبت فیکم»[4]؛ گوشه چشم مرگ همیشه به طرف شما و چنگالهای آن بر شما اشراف دارد.
📝[1] ـ فروع کافی، ج 5، ص 78.
📝[2] ـ سوره انعام، آیه 2.
📝[3] ـ سوره لقمان، آیه 34.
📝[4] ـ نهج‌البلاغه، خطبه 204.
🔹حضرت آیت الله جوادی آملی مدظله العالی
🔹مراحل اخلاق در قرآن صفحه 131
