6- یَنْهَى وَ لَا یَنْتَهِى
حکمت150
دیگران را پرهیز مى دهد اماخود پروا ندارد
کسانی هستند دیگران را از کارهای ناپسند نهی میکنند اما خودشان آنرا مرتکب می شوند
البته این دو صورت دارد
گاهی کسی دیگران را از عمل زشت منع می‌کند وخودش شاید مرتکب آن بشود اما نه از آن جهت که خودرا برتر وبالاترمی پندارد بلکه میداند کار ناپسند است بدنبال اصلاح خویش می‌رود ودیگران را نیز باز می‌دارد بدون شک چنین امری پسندیده است وبا این توجیه کسی فلان کار ناپسند را انجام می‌دهدیا ممکن است انجام دهد نسبت به رفتار زشت بی تفاوت باشد صحیح نیست
گاهی کسی گمان میکند کارهای ناپسند فقط موجب دوری از حق برای دیگران است و خود راه حق را یافته و آنچه مطابق هواهای نفسانی اوست میتواند عمل نماید
درحالی که کسی دیگران را از عمل زشتی باز میدارد و خود آنرا مرتکب می شود در حقیقت با خدا خدعه و مکر میکند و این چیزی جز نفاق و دوروئی نیست لذا حضرت در توصیف چنین فردی می فرماید
دیگران را پرهیز مى دهد اماخود پروا ندارد