سبقت رحمت الهی بر غضبش
در بحث رحمت و لطف الهی بر بندگان نکته ای وجود دارد که بسیار مهم است و فهمیدن آن می‌تواند نقش تعیین کننده ای در ارتباط بین عبد و خداوند متعال داشته باشد وان سبقت گرفتن رحمت الهی بر غضبش است
یَا أُمَّةَ مُحَمَّدٍ إِنَّ رَحْمَتِی سَبَقَتْ غَضَبِی (بحارالانوار جلد3ص12)
درباره اینکه مراد از سبقت گرفتن رحمت بر غضب چیست چند احتمال داده اند
1_یعنی رحمت الهی بر غضبش غلبه دارد
بدین بیان وقتی بنده ای مستحق غضب باشد و بسیار اندک مستحق رحمت باشد خداوند رحمت را غلبه می‌دهد وبا لطف و رحمت به بنده اش نگاه میکند
2_یعنی اسباب رحمت الهی مثل نشانه هایی که در هستی هست وانبیا و رسولان را فرستاد براسباب گمراهی که موجب غضب است مثل وجود شیطان و شهوت غلبه دارد
3_مراد سبقت زمانی باشد یعنی وجود اعضا و جوارح و وجود انبیا و رسولان قبل از تکلیف است که سرپیچی از تکلیف باعث غضب و عقاب می شود(بحار الانوار ج 70ص340)
ممکن است گفته شود از آنجا که خداوند متعال بدنبال تربیت کردن بندگان است تا برای زندگی اصلی و حقیقی یعنی آخرت آماده شوند همیشه جنبه رحمت غلبه دارد و حتی گاهی بدنبال بهانه ای برای نجات بنده خویش است مانند کسی که سعی میکند با راهنمایی فرد خطاکار راه فراری برای او پیدا کند
گاهی کار کوچکی مثل برداشتن تیغی از سرراه موجب رهایی انسان از جهنم و ورود به بهشت میشود
پس بنده گرچه دچار لغزش می شود وخطا میکند بایدسعی کند حداقل کاری برای خداوند_هرچند_کوچک انجام دهد تا شاید همان کار روزنه ای باشد برای نجات وی از غضب الهی