✅ آیت الله جوادی آملی به شرح نامه 66 و 67 نهج‌البلاغه پرداختند و بیان داشتند:
🔶 نامه 66 #نهج_‌البلاغه، نامه‌ای است به عبدالله بن عباس، که وجود مبارک حضرت امیر (علیه السلام) در آن دستور رهبری حاجیان و زائران بیت الله الحرام و مراسمی که در عرفات و منا هست را به وی گوشزد می‌کند.

🔶در این نامه حضرت اشاره می کند به اینکه، گاهی انسان به چیزی می‌رسد که نیاز به خوشحالی ندارد و برای آن بیتابی و شادمانی کردن وجهی ندارد، یک روزی‌ای است که ذات اقدس الهی برای شما مقرّر کرده و حتماً می‌رسد.

🔶چون ما یک حساب و کتابی نزد پروردگار داریم، بعضی از چیزها نصیب ماست و بعضی از چیزها نصیب ما نیست، آنچه نصیب ماست نباید ما را خوشحال کند و آنچه نصیب ما نیست و نباید به ما برسد نباید ما را نگران کند.

🔶این نامه‌ها متّخذ از قرآن کریم است، در سوره مبارکه حدید شما این مضمون را مطالعه می‌کنید و خود حضرت امیر (علیه السلام) هم این آیه را به عنوان سند زهد ذکر کرده و فرمود حقیقت زهد در این دو جمله قرآن کریم مطرح شده که اگر چیزی به شما رسید خوشحال نشوید طوری که از وظیفه‌تان جدا شوید و اگر چیزی از شما گرفته شد نگران نباشید بلکه اگر چیزی به انسان رسید، انسان باید شاکر باشد و اگر نرسید، باید صابر باشد.

#درس_اخلاق