خیلی وقتا شده خیری به کسی رسوندیم با نیت « برای رضای خدا» اما اگه از همون آدم ضربه ای بخوریم اول چیزی که بذهنمون می رسه اینه «بشکن این دست که نمک نداره»
 یا «کلا من شانس ندارم به هرکس خوبی کردم بدی دیدم».
مهربان بودن عالیه اما عالیتر اینه که از محبتی که کردیم رد بشیم و دریافت کننده ی محبتمون را مدیون ندونیم.
چون ما کاری برای اون نکردیم که انتظار پاسخ از او داشته باشیم.

اینکه اخلاقا جواب محبت، محبته درسته.

  اما هر کس خوبه روی درستی عمل خودش زوم کنه.
دست بی نمک دستیه که خیری را به دیگران رسونده و همین‌طور دراز مونده که کی طرف میخواد جبران کنه